تناسب برای سرویس (FFS) Fitness For Service
صلاحیت ادامه سرویس (Fitness For Service) روشی استاندارد و مطمئن جهت تصمیمگیری درمورد ادامهی سرویسدهی یک قطعه است. ارزیابی FFS یک روش چند شاخهای است که توانایی ادامه دادن قطعه به سرویسدهی را بررسی میکند و در مورد آن تصمیمگیری میکند. تجهیزات مورد بررسی میتوانند معیوب یا دارای عیب باشد و یا تحت شرایط عملیاتی، دشوارتر از آنچه برای آن طراحیشده قرار گرفته باشند.
تناسب برای سرویس در مورد تعمیر، تعدیل، جایگزینی و یا از رده خارج نمودن تجهیزات، بحث میکند. همچنین با این روش میتوان عمر مفید باقی ماندهی قطعه را نیز محاسبه کرد که این اطلاعات مفیدی را جهت مشخصکردن بازههای زمانی مناسب بازرسی و تامین بودجهی لازم به هنگام خارج نمودن قطعه از سرویس میباشد. جهت انجام ارزیابیهای مناسب برای سرویسدهی از استاندارد API 579 استفاده میشود. این استاندارد در ابتدا مخصوص صنایع پالایشی و پتروشیمی ایجادشده بود ولی به تدریج کاربرد گستردهای در سایر صنایع در مورد ارزیابی مخازن تحت فشار، مخازن ذخیره و سیستم لولهکشی پیداکرد. نکاتی که در این استاندارد به آن اشاره میشود شامل، بررسی توانایی سرویسدهی تجهیزات با افزایش عمر، بررسی امکان تخریب در حین سرویس دهی، بررسی توانایی ادامهی سرویسدهی تجهیزات تا اولین خاموشی بعدی و مشخصکردن عمر تجهیزات از طریق ارزیابی میباشد.
با افزایش ایمنی و تشخیص تخریب یا عیوب، از هزینههای بالای ناشی از خاموشیهای غیر برنامهریزی شده و شکستهای در حین کار جلوگیری خواهدشد و در نتیجهی استفاده از این تکنولوژی، صرفهجوییهای اقتصادی زیادی حاصل میشود. از طرفی دیگر، اگر عمر استفاده از یک تجهیز از طریق این ارزیابیها مشخص شود، آن قطعه میتواند در بازههای بین بازرسی سرویسدهی کند. همچنین زمانی که با برنامهریزی دقیق، به صورت مداوم و مشخص قطعات جدید جایگزین شوند، به علت طول عمر بالاتر، خروجی سیستم افزایش یافته و در نتیجه سود خالص بیشتری بدست میآید.
FFS شامل چندین بخش مهندسی است و نیاز به جمعآوری اطلاعات زیادی دارد. به همین دلیل، معمولا یک فرد، که از دو نقطه نظر تخصص و جمعآوری اطلاعات، قابل اعتماد باشد؛ سرپرست اجرای ارزیابی میشود. در ارزیابی تناسب برای سرویس، بازرس نیاز است تا در حوزههای همچون، آنالیز تنش، مهندسی متالورژی، آزمونهای غیرمخرب، خوردگی، شرایط سرویسدهی، مکانیک شکست و احتمال و آمار مهارت داشته باشد. ارزیابیهایی که توسط این روش انجام میپذیرد شامل ارزیابیهای خوردگی، کاهش ضخامت عمومی و موضعی، عیوب شبهترک و شکست ترد در تجهیزات، تاول و ترکهای القایی هیدروژنی، تخریب خزشی، تورق، تورفتگی، بادکردگی، ترک، تخریبهای ناشی از آتش، جوشهای غیر هم محور و اعوجاج پیوسته میشود.