بازرسی ذرات مغناطیس یک روش دیگر از تست‌های غیرمخرب می‌باشد که به طور گسترده برای شناسایی ناپیوستگی‌ها و عیوب سطحی و زیرسطحی در مواد فرومغناطیس مانند آهن، نیکل، کبالت و بعضی از آلیاژ های آنان، به کار می‌رود. این روش بخاطر مزیت و قابلیت پیداکردن عیوب زیرسطحی که به سطح راه ندارند، نسبت به روش بازرسی مایعات نافذ، از محبوبیت خوبی برخوردار هستند. بازرسی ذرات مغناطیس، یک روش حساس و دقیق برای شناسایی ترک‌های ریز و کم عمق به حساب می‌آید.

در این روش، با استفاده از یک میدان مغناطیسی خارجی و یا با استفاده از یک جریان الکتریکی یک میدان مغناطیسی در نمونه تولید می‌شود، بازرسی نمونه انجام می‌پذیرد.هنگامی که یک ماده فرومغناطیس تحت میدان مغناطیسی قرار می‌گیرد، ناپیوستگی‌ها و عیوبی که خطوط میدان مغناطیسی را به صورت عرضی قطع می‌کنند، سبب ایجاد یک نشت میدان اطراف خود می‌شود. میدان مغناطیسی می‌تواند با جریان متناوب و یا مستقیم به قطعه اعمال شود. میدان مغناطیسی می‌تواند بر دو نوع طولی، جهت میدان مغناطیسی در راستای محور قطعه و دایره‌ای، جهت میدان مغناطیسی عمود بر محور قطعه، اعمال می‌گردد. بعد از اعمال میدان، سپس به طور همزمان، ذرات بسیار ریز از پودر فرومغناطیس، بر روی سطح نمونه اسپری یا پاشیده می‌شود. مقداری از این ذرات به دلیل نشتی میدان به وجود آمده ناشی از عیوب دور هم تجمع می‌کنند. تجمع این ذرات نشان دهنده‌ی موقعیت عیب است و می‌توان شکل و مقدار ناپیوستگی را مشخص نمود. اکسید آهن، به عنوان یک پودر فرومغناطیس متداول شناخته می‌شود که به دو صورت مرئی (اغلب خاکستری) و نامرئی (فلورسنت) در دو حالت خشک و معلق در آب یا نفت، در سطح قطعه اعمال می‌شوند که ذرات مرئی در زیر نور سفید و ذرات نامرئی زیر نور ماوراءبنفش قابل مشاهده هستند. لازم به ذکر است حساسیت بازرسی با ذرات فلوئورسنت بیشتر از ذرات مرئی است. نشانه‌های به وجود آمده‌ی ذرات مغناطیسی به صورت مستقیم بر روی سطح ناشی از عیوب واقعی به وجود می‌آیند و هیچ محدودیتی در اندازه و شکل نمونه‌ی مورد بازرسی وجود ندارد.

از مزایای روش بازرسی ذرات مغناطیس می‌توان به سرعت بالای شناسایی ناپیوستگی، هزینه‌ی کم، حساسیت کم به تمیزی و صافی سطح نمونه و قابلیت حمل و نقل تجهیزات بازرسی ذرات مغناطیسی اشاره‌کرد. از محدودیت‌های بازرسی ذرات مغناطیسی نیز می‌توان به امکان بازرسی تنها بر روی مواد فرومغناطیس اشاره کرد. همچنین از سایر محدودیت‌ها نیز می‌توان به عدم همترازی میدان مغناطیسی، جریان و انرژی زیاد برای قطعات بزرگ و گاها نیاز به مغناطیس‌زدایی پس از انجام آزمون اشاره کرد.